Hoe tijdig in te grijpen, om dit systeem voor deze catastrofe te behoeden? Naar elkaar verwijzen, als schuldige? Dat heeft weinig zin, want iedereen gebruikt dezelfde argumenten, omdat iedereen in hetzelfde systeem zit. Er moet eerst herkenning komen voor het feit dat verkeerd gedrag gericht op korte termijn winst beloond wordt. En goed gedrag bestraft. Simons en Nijhof stellen dat alleen een hogere autoriteit die boven de partijen staat orde op zaken kan stellen. Dat kan een overheidsorganisatie zijn, het kan ook een collectieve actie van burgers zijn of een vorm van zelfregulering. Uitgangspunt moet zijn dat het gemeenschappelijke goed beschermd moet worden tegen het gedrag van acteurs die voor optimale winst gaan en alleen voor zichzelf zorgen. Er zullen regels nodig zijn, die de ‘common interest’ voorop stellen.

Het antwoord op de beginvraag is daarmee gegeven. Als individu kan niemand een systeem veranderen. Maar individuen die zich bundelen kunnen wel gezamenlijk ‘agents of systemic change’ worden. Je begint een systeemverandering dus met het zoeken naar gelijkgestemden. De afgelopen twintig jaar duurzaam denken heeft een gereedschapskist opgeleverd aan kennis. Simons en Nijhof voegen daar hun ‘Sustainable Market Transformation Strategie’ aan toe, die stap voor stap succesvol doorlopen kan worden. Dat is ook niet in een jaar geregeld, maar vergt de nodige tijd. Simons en Nijhof geven als ‘extreem’ voorbeeld: “Hoe eet je een olifant op? Bij stukjes en beetjes tegelijk, dus!”