Het betrekken van burgers kan op verschillende manieren worden gedaan. Bijvoorbeeld Nederland de Nationale Vogelteldag: hierbij kunnen burgers meehelpen met het verzamelen van data over vogels, zodat de uiteindelijke databank veel groter en veelzijdiger is dan de onderzoekers zelf met een klein team voor elkaar hadden kunnen krijgen. Dit noemen we ‘contributory’ Citizen Science: burgers dragen bij aan onderzoeksvraagstukken die door onderzoekers zelf zijn vormgegeven. Deze vorm van Citizen Science is in een aantal domeinen al lang gebruikelijk, zoals ecologie en astronomie. Een stap verder hebben we ‘participatory’ Citizen Science. Hierbij wordt de burger gevraagd in meerder fases mee te denken, bijvoorbeeld door input op de formulering van een vraagstuk te geven, data op te halen die relevant is, en mee te denken in analyses van die data. Deze vorm van Citizen Science is al heel gebruikelijk in het praktijkgerichte onderzoek van hogescholen bijvoorbeeld.

Nog een stap verder hebben we ‘co-creative’ Citizen Science. Hieronder vallen vormen van Citizen Science die burgers nadrukkelijk betrekken van begin tot eind, van definitie van vraagstukken tot afronding. Ook kan het zijn dat burgers zelf met een initiatief komen, en onderzoekers vragen hen te ondersteunen. Bij deze vormen verandert ook vaak de verhouding tussen de onderzoekers en de burgers: deze wordt gelijkwaardiger. Immers, de onderzoeker is dan wel de wetenschappelijk expert, maar de burger is de ervaringsexpert. Uiteraard zijn vaak nog meer partijen stakeholder van onderzoeksvraagstukken. Bijvoorbeeld in het gezondheidsdomein, waarbinnen Citizen Science relatief nieuw is, heeft men ook te maken met o.a. zorgprofessionals, verzekeringsmaatschappijen, ethische commissies en zorgbeleidsmakers. Zo’n groter stakeholderscollectief noemen we ook wel het ecosysteem rondom een vraagstuk.