Digitalisering, duurzaamheid, toekomstbestendige steden. Dit soort trends staan dagelijks in de krant, omdat ze een grote impact hebben op onze welvaart en ons welzijn. Maar nieuwe trends vragen om nieuwe vormen van samenwerking. De TNO-methodiek Orchestrating Innovation, rich zich op het vormgeven en stimuleren van samenwerking op het gebied van innovatie tussen overheden, kennisinstellingen en bedrijven. Samenwerken aan innovatie is altijd een uitdaging. De kans is groot dat deelnemers tegenstrijdige belangen hebben. Als ze niet tot overeenstemming komen, kan de samenwerking mislukken.

Bij orchestrating innovation doorloop je vier fases:

Fase 1 – strategie bepalen – Analyseren van de uitdagingen en het formuleren van een strategie voor verandering. Orchestrators brengen in kaart wie te betrekken en hoe te financieren. Er ontstaat een helder beeld van de gemeenschappelijke uitdaging. En de contouren van de oplossing(en) worden zichtbaar.

Fase 2 – verbinden en vormgeven – Verbinden van relevante partijen uit het ecosysteem, afwegen van belangen en de bereidwilligheid om te veranderen. Om daarmee detail aan te brengen in de strategie en planning uit fase 1. De betrokken partijen komen hier tot een go/no-go moment.

Fase 3 – aansturen – Vormgeven van initiatief door:

• De samenwerking te formaliseren;
• Realiseren van de infrastructuur;
• Innovaties te valideren;
• Het ontwikkelen van het ecosysteem en duurzame businessmodellen;
• Uitbouwen van het portfolio en;
• Aantrekken van nieuwe partners.

Fase 4 – bijsturen – Monitoren en analyseren van de werking van het ecosysteem en de voortgang van het innovatiedoel. Op basis van analyses kan je bijsturen. Geen traject is immers hetzelfde, ecosystemen werken niet altijd zoals verwacht en ontwikkeling staat nooit stil.